Viva en Mexico cabrones!

Lieve allemaal,

Als eerst wens ik iedereen veel geluk, gezondheid en een reislustig 2010!

Bij het schrijven van deze laatste blog heb ik uitzicht op een toch wat ander landschap als de afgelopen maanden. Geen palmbomen en een zon, maar een grijze lucht en een witte tuin. En ik moet eerlijk zeggen dat het erg wennen is.

Ik begin even met wat er allemaal is gebeurd de laatste weken in Colima. Een week of drie geleden zat Renza bij een taxi chauffeur en die gaf haar zijn nummer. Ze mocht hem altijd bellen. Na een flinke party waren we allemaal erg brak en zaten op het balkon van Renza en Nienke. We gingen pizza bestellen maar Renza mag geen pizza en ze wou friet. Iedereen gebeld maar friet bezorgen ging niet lukken. Dus hebben we Trini gebeld, hij kwam en wij in onze pyjama en met een stuk pizza in de taxi op weg naar de Mac drive. Trini was nog nooit in de Mac drive geweest en bleef dus rustig wachten bij het eerste paaltje. Op de terugweg draaide hij harde muziek en hebben we met z’n drieën meegezongen. Op een avond, ik weet niet meer precies wanneer, kwam Trini ineens aangereden. Dus wij waren allemaal helemaal blij, we zaten weer op het balkon. En Trini heeft ons een echte serenade gebracht (met de nodige alcohol in zijn bloed). Hij heeft een stuk of vier liedjes voor ons gezongen. Afgelopen week hebben we Trini weer gebeld en zijn we een hele dag weg geweest, eerst naar Comala. Daar is een 'magical zone', heel bijzonder je staat met je auto op de weg dan doe je hem uit en rijdt hij vanzelf de berg op. Daarna zijn we het dorpje Comala in geweest, dat is heel klein en wordt 'Pueblo blanco' genoemd omdat alle huizen wit zijn (wit dorp). Daarna zijn we het centrum in geweest en gingen Renza en ik shoppen en uit eten. Als we klaar waren moesten we hem maar bellen. Dus een uur of twee later hebben we hem weer gebeld en kwam hij ons weer ophalen. Toen we naar Puerto Vallarta gingen heeft Trini ons ook weg gebracht naar het busstation en hebben we afscheid van hem genomen. Erg leuk om zo iemand te ontmoeten!

Verder heb ik een erg leuke verjaardag gehad, we hebben 15 uur gefeest. Eerst zijn we uit eten geweest met z’n allen, we waren met twaalf. Heb super leuke cadeaus van iedereen gehad, allemaal typisch Mexicaanse dingen. Daarna zijn we naar onze favoriete plek geweest, lounge bar Nuit. En rond een uur of drie gingen we naar een party, Hanneke kende een dj die thuis een feest gaf, de dj heet Liz. Het was een klein feest, maar ontzettend gezellig. Ook heb ik Rafael leren kennen, waar ik de laatste twee weken veel mee heb opgetrokken. Uiteindelijk waren we allemaal 's morgens om 12 uur thuis, uitgeput van al het feesten.

Op kerstavond hebben we pannenkoeken gebakken, Hanneke, Edda, Kimberley en ik. In Mexico is kerstavond net zoiets als oud en nieuw, iedereen blijft tot 12 uur thuis en gaat daarna uit. Ik ben naar een feest geweest van de dj Liz en kwam er toen achter dat zij hoort bij de top 10 van de dj's in Mexico! Eerste kerstdag hebben we kerst ontbijt gehad (om twee uur 's middags) met ons huis. 'S avonds hebben we met z’n allen gebarbecued. Tweede kerstdag kennen ze hier niet, dus daar hebben wij ook maar niets op uit gedaan. Het was allemaal erg gezellig maar een kerst gevoel heb ik niet gehad.

Oud en nieuw hebben we met 14 meiden in Puerto Vallarta gevierd. Dit was echt een geweldige ervaring. We hadden een hostel waar we erg veel geluk mee hadden, omdat we niet hadden gereserveerd en heel Puerto Vallarta vol zat. Maar ook omdat het een geweldig hostel was, heel gezellig en we werden ’s morgen om tien uur dan ook ontvangen met tequila. Oudejaarsdag hebben we met z’n allen aan het strand gelegen. Om vijf uur Mexicaanse tijd (12 uur Nederlandse tijd) hebben we afgeteld en iedereen stelde zich even voor wat er op dat moment thuis gebeurde. Daarna splitste de groep zich op en hebben Hanneke, Renza, Iris en ik op het strand gegeten. Om acht uur begon er een feest op het dakterras van het hostel. Nienke was jarig en die hebben we in het zonnetje gezet. Rond half twaalf liepen we richting de Malacon, maar we waren er niet op tijd en onderweg werd het twaalf uur. We waren met het hele hostel, zeker veertig man en iedereen omhelsde elkaar. Was een erg leuk moment! Daarna zijn we naar 'The zoo' geweest, een club en iedereen ging uit zijn dak! Een rare avond, van emotionele mensen, mensen die op de wc in slaap zijn gevallen, ruzies en wild dansen. Maar wel erg leuk!

De volgende dag ben ik met Renza terug gegaan want zei moest twee januari richting Mexico-Stad om haar vader op te halen. Die zijn nu twee weken aan het back packen door Mexico. Ik heb mijn spullen gepakt en de laatste dingen geregeld en afscheid genomen van Renza. Zaterdag ben ik met de familie van Rafael naar het strand geweest. Zondag afscheid genomen van Nienke, de andere meiden waren nog In Puerto Vallarta wat het afscheid makkelijker maakte. Rafael heeft me naar het vliegveld gebracht. Aan alles komt een eind, en ik ben niet zo goed in afscheid nemen maar ik neem alle herinneringen mee in mijn hart.

Ik zag erg op tegen de reis omdat ik in Mexico-Stad acht uur moest wachten. Maar het is eigenlijk allemaal heel prima verlopen, ik heb eerst de binnenlandse vlucht gepakt richting Mexico-stad. Daar heb ik met mijn laptop een paar uur in een restaurantje gezeten, lekker gegeten en wat gedronken. Toen met een trein naar terminal 2, in Mexico-Stad zijn namelijk twee vliegvelden. Ik deed het inchecken in het Spaans terwijl de Nederlanders naast mij het in het Engels deden :D. Daarna nog wat meer gewacht, de tijd vloog en uiteindelijk kon ik boarden. Tien uur zouden we de lucht ingaan, en toen ik op mijn horloge keek was het al half twaalf. Ik vroeg me af wanneer we eindelijk eens zouden opstijgen. Bleek dat ik tijdens het opstijgen had liggen slapen en dat we anderhalf uur in de lucht waren!

Negen en een half uur later kwam ik aan in Amsterdam en van het platte koude landschap dat ik zag werd ik niet bepaald vrolijk. Ik wist dat papa en mama me kwamen ophalen maar die stonden er niet, ik was mijn mobiel kwijt dus heb ik even iemand gevraagd of ik mocht bellen. Tijdens het landen was de gate op het laatst verandert en daardoor de arrivels ook. Helemaal geen probleem en ik heb even gewacht tot ze kwamen. Opeens draai ik me om en sta ik in een regen van glitters en staan daar mijn lieve vriendinnen, Niek en pap en mam. Wat een verassing met spandoek en al! We hebben wat gedronken en het voelde alsof ik nooit weg was geweest.

De afgelopen dagen heb ik het een beetje rustig aan gedaan, warme truien gekocht want bah wat is het koud hier. Gister geskyped met de meiden in Mexico, gek dat zij er nog gewoon zijn en ik niet meer. Ik ben blij dat ik mijn droom heb laten uitkomen, en dat is wat ik iedereen wil meegeven. Als je het wilt en je krijgt de kans, doe het gewoon! Ik heb ontzettend veel meegemaakt en geleerd, natuurlijk schrijf ik op mijn site vooral over de leuke dingen. Maar ik heb dingen gehoord en gezien waar je koud van wordt, en daar ben ik blij om want daar leer je heel veel van.

Nu opzoek naar een baantje en uitzoeken welke studie ik volgend jaar wil gaan volgen. Zaterdag hebben mijn vriendinnen nog iets voor me in petto. En hun kennende wordt het super, dus daar heb ik erg veel zin in. Mijn laatste blog en ik wil iedereen voor de laatste keer heel erg bedanken voor alles!!! Iedereen tot snel, hastela luego!

GRACIAS! Abrazo y un beso.