Las cosas de vida
Door: Lize
Blijf op de hoogte en volg Lize
18 December 2009 | Mexico, Colima
Lieve iedereen,
ik vind het erg moeilijk met deze blog te beginnen, het is namelijk een emotionele week geweest. 'Las cosas de vida', de dingen van het leven. En helaas brengt het leven niet alleen leuke dingen met zich mee. Vorige week is mijn neefje Roy verongelukt. Papa belde me vorige week zaterdag half 9 's morgen Mexicaanse tijd op, ik was net wakker en we gingen met de kids naar de Wal Markt voor een soort posada. Een verschrikkelijk en onbegrijpelijk bericht. Vandaag is Roy begraven en het is heel raar dat mee te maken vanaf zo'n grote afstand. Ik heb veel contact met thuis en ze houden mij op de hoogte van alles. Ik wens iedereen heel veel sterkte. Vooral Herman, Ria, Kim, Mandy, Bastiaan en opa en oma, ik denk veel aan jullie.
Vandaag heb ik afscheid genomen van de kinderen, en dat viel me ook verschrikkelijk zwaar. De kinderen hebben drie weken vakantie en komen pas terug als ik weg ben. Ik ben er de hele week al mee bezig. Had het echt niet verwacht maar ik ben me ontzettend gaan hechten aan de kids. Daarom had ik besloten het niet aan de kinderen te vertellen. Vanmorgen zijn we met het hele tehuis naar de bioscoop geweest, ik had eigenlijk een proeftoets bij spaanse les maar dit was de laatste dag met 'mijn' kids. Dus ben ik mee geweest en het was erg gezellig. Daarna een hele tijd met Anne gebeld over de begravenis. Toen keukendienst, activiteit met de maternal pequeno en uiteindelijk hebben we de hele maternal, 30 kids gedouched. Tijdens het douchen gingen de eerste kids weg, Manuel werd door zijn broer Fernando en zus Cecilia opgehaad. Moeilijk mijn tranen te beheersen, uiteindelijk ben ik naar buiten gelopen. Martha de ninera, waar ik altijd erg leuk contact mee heb, heeft me even getroost en me uitgelegd dat het wel heel verstandig was om afscheid te nemen en dat emoties daarbij helemaal niet gek zijn.
Kinderen hebben iets magisch over zich dat ervoor zorgt dat je voor ze wilt zorgen, en dat je je aan ze gaat hechten. Soms als ze super vervelend zijn geweest en ik ben streng geweest, dan merk ik dat de irritaties vijf minuten later al weg zijn. Dat ik al vergeten ben dat ik net nog boos op ze was, ik vind alle kinderen hier ook erg mooi. Ik vraag me af hoe het moet voelen om zelf kinderen te hebben. En dan nadert het afscheid nemen van Mexico, mijn huisgenoten, mijn vriendinnen ook nog eens. Het is best heftig!
Verder waren de afgelopen weken chaotisch, met veel posada's en uitstapjes. Er stonden er negen op de planning maar het waren er veel meer, soms twee op een dag. Sommige posadas waren erg leuk, maar het was wel erg veel voor de kinderen. Zakken vol dulces (snoep) en regalos (kado's) hebben de kinderen gekregen. Mensen hier snappen niet dat ze beter geld kunnen geven aan het tehuis in plaats van de kinderen allerlei kado's te geven. Maar het is wel heel mooi om te zien dat iedereen wat goeds wil doen. En de bioscoopzaal zat vanmorgen dan ook helemaal vol met kinderen uit weeshuizen ect.
De fietsen zijn gemaakt en toen de kinderen hoorden dat ze mochten fietsen was dat binnen 30 seconden op het hele tehuis bekend. Gillende kinderen allemaal muy feliz omdat ze mogen fietsen, heel erg leuk om te zien. Verder zijn de prullenbakken voor op het tehuis gekocht, de tafels voor de studie ruimte zijn opgemeten. Ik hoop dat ik ze nog kan zien voordat ik weg ga, maar ik ga er maar niet teveel van uit: manana manana!
Kerst staat voor de deur en wij hebben hier nog niet helemaal duidelijk hoe we dat gaan doen. We doen er in ieder geval nog wel iets op uit. Met Renza ga ik nog een aantal dagen weg om Guanagato te bezoeken. Een stad acht uur rijden hier vandaan. We willen nog wat uitstapjes maken, de vulkaan bezoeken, dagje strand en we gaan nog met de tequila express.
Que te vaya bien! Het gaat jullie goed.
Iedereen weer erg bedankt voor de berichtjes en kaartjes, altijd fijn iets van thuis te ontvangen.
Ik denk aan jullie, beso!
ik vind het erg moeilijk met deze blog te beginnen, het is namelijk een emotionele week geweest. 'Las cosas de vida', de dingen van het leven. En helaas brengt het leven niet alleen leuke dingen met zich mee. Vorige week is mijn neefje Roy verongelukt. Papa belde me vorige week zaterdag half 9 's morgen Mexicaanse tijd op, ik was net wakker en we gingen met de kids naar de Wal Markt voor een soort posada. Een verschrikkelijk en onbegrijpelijk bericht. Vandaag is Roy begraven en het is heel raar dat mee te maken vanaf zo'n grote afstand. Ik heb veel contact met thuis en ze houden mij op de hoogte van alles. Ik wens iedereen heel veel sterkte. Vooral Herman, Ria, Kim, Mandy, Bastiaan en opa en oma, ik denk veel aan jullie.
Vandaag heb ik afscheid genomen van de kinderen, en dat viel me ook verschrikkelijk zwaar. De kinderen hebben drie weken vakantie en komen pas terug als ik weg ben. Ik ben er de hele week al mee bezig. Had het echt niet verwacht maar ik ben me ontzettend gaan hechten aan de kids. Daarom had ik besloten het niet aan de kinderen te vertellen. Vanmorgen zijn we met het hele tehuis naar de bioscoop geweest, ik had eigenlijk een proeftoets bij spaanse les maar dit was de laatste dag met 'mijn' kids. Dus ben ik mee geweest en het was erg gezellig. Daarna een hele tijd met Anne gebeld over de begravenis. Toen keukendienst, activiteit met de maternal pequeno en uiteindelijk hebben we de hele maternal, 30 kids gedouched. Tijdens het douchen gingen de eerste kids weg, Manuel werd door zijn broer Fernando en zus Cecilia opgehaad. Moeilijk mijn tranen te beheersen, uiteindelijk ben ik naar buiten gelopen. Martha de ninera, waar ik altijd erg leuk contact mee heb, heeft me even getroost en me uitgelegd dat het wel heel verstandig was om afscheid te nemen en dat emoties daarbij helemaal niet gek zijn.
Kinderen hebben iets magisch over zich dat ervoor zorgt dat je voor ze wilt zorgen, en dat je je aan ze gaat hechten. Soms als ze super vervelend zijn geweest en ik ben streng geweest, dan merk ik dat de irritaties vijf minuten later al weg zijn. Dat ik al vergeten ben dat ik net nog boos op ze was, ik vind alle kinderen hier ook erg mooi. Ik vraag me af hoe het moet voelen om zelf kinderen te hebben. En dan nadert het afscheid nemen van Mexico, mijn huisgenoten, mijn vriendinnen ook nog eens. Het is best heftig!
Verder waren de afgelopen weken chaotisch, met veel posada's en uitstapjes. Er stonden er negen op de planning maar het waren er veel meer, soms twee op een dag. Sommige posadas waren erg leuk, maar het was wel erg veel voor de kinderen. Zakken vol dulces (snoep) en regalos (kado's) hebben de kinderen gekregen. Mensen hier snappen niet dat ze beter geld kunnen geven aan het tehuis in plaats van de kinderen allerlei kado's te geven. Maar het is wel heel mooi om te zien dat iedereen wat goeds wil doen. En de bioscoopzaal zat vanmorgen dan ook helemaal vol met kinderen uit weeshuizen ect.
De fietsen zijn gemaakt en toen de kinderen hoorden dat ze mochten fietsen was dat binnen 30 seconden op het hele tehuis bekend. Gillende kinderen allemaal muy feliz omdat ze mogen fietsen, heel erg leuk om te zien. Verder zijn de prullenbakken voor op het tehuis gekocht, de tafels voor de studie ruimte zijn opgemeten. Ik hoop dat ik ze nog kan zien voordat ik weg ga, maar ik ga er maar niet teveel van uit: manana manana!
Kerst staat voor de deur en wij hebben hier nog niet helemaal duidelijk hoe we dat gaan doen. We doen er in ieder geval nog wel iets op uit. Met Renza ga ik nog een aantal dagen weg om Guanagato te bezoeken. Een stad acht uur rijden hier vandaan. We willen nog wat uitstapjes maken, de vulkaan bezoeken, dagje strand en we gaan nog met de tequila express.
Que te vaya bien! Het gaat jullie goed.
Iedereen weer erg bedankt voor de berichtjes en kaartjes, altijd fijn iets van thuis te ontvangen.
Ik denk aan jullie, beso!
-
19 December 2009 - 09:58
Jacques:
Dag Lize,
Ik hoop dat je ondanks de emotionele dagen door het overlijden van Roy en het afscheid van de kinderen vandaag toch een beetje je verjaardag kunt vieren. Ook al zal dat raar zijn, zonder familie en je vrieden uit Haaksbergen. Van harte gefeliciteerd en nog een fijne tijd!
-
19 December 2009 - 10:19
Hans En Lien:
Hoi Lize,
Van harte gefeliciteerd met je verjaardag! Jammer dat je werk in het kindertehuis erop zit. Geniet nog van je vrije dagen in Mexico. Tot ziens in Holland.
Groetjes, Hans en Lien en Sten. -
19 December 2009 - 11:32
Hans En Mieke:
Tja 'de dingen van het leven'... afscheid in allerlei vormen. Maar tegelijk is er ook steeds het mooie van het leven. Daarom ook vandaag: van harte proficiat met je verjaardag!! Mieke en Hans -
19 December 2009 - 12:11
Lize:
Felicidades!! Leuk stukje. Jammer dat de kinderen al weer weg gaan. Maar ik heb wel zin om je weer terug te zien. De laatste loodjes. Feliz cumpleaños en México (Ik weet niet of dat klopt dus ik hoop dat je het snapt)
Groeten Niek -
19 December 2009 - 12:13
Niek:
Ik heb dus per ongeluk jouw naam bij het vorige berichtje gezet:P Maar neem aan dat het wel duidelijk is. -
19 December 2009 - 12:25
Pap En Mam:
Dag jarige job van ons,
allereerst ontzettend Hartelijk Gefeliciteerd.Voor ons heel raar dat op deze manier naar zo ver te moeten doen.We hadden je willen omhelsen met deze toch wel bijzondere verjaardag.Nu een 2 ervoor 20 jaar!!!!Het jaarlijkse Wilderinksfeestje ter ere van oma"s verjaardag is vanmiddag ook zonder jou.We gaan natuurlijk op je verjaardag toosten en vanavond samen via skype je kado's van ons uitpakken.We hopen dat het verdriet van de afgelopen week daarmee wat op de achtergrond raakt.
Dag meis dikke verjaardagsknuf van ons. -
19 December 2009 - 17:36
Floortje Spruit:
hoi lize hoe gaat het in Mexico hier gaat alles goed met ons. gefeliciteerd met je verjaardag, heb je daar ook nog een cadeatje gekregen??
nou ik ga weer
groetje's floortje!
En Elsbeth, Jeroen en Joep -
20 December 2009 - 10:29
Cecil Jannink:
Hoi Lize,
Proficiat, met je verjaardag, wat gek dat je die viert zo ver weg!
Ik kan me voorstellen dat het een vervelende week is geweest met al die emoties, maar gek genoeg dit is nou eenmaal het leven,
Je hebt een grappig verslag geschreven, en weet je waar ik aan denken moest,aan een klein blond meisje dat heeft leren fietsen met behulp van de buurvrouw, volgens mij staat het nog op een film, wat is de tijd snel gegaan!Nog een paar weken en dan ben je weer thuis, geniet er nog van!
Groetjes Cecil
-
20 December 2009 - 12:31
Inge:
hee lize!
gefeliciteerd nog(A), ik was het vet vergeten sorry!..
super mooie blog heb je geschreven. kan me best voorstellen dat het je allemaal zwaar valt nu!
geniet er toch nog maar f van, en ik zie je vast binnenkort weer!
liefs inge -
21 December 2009 - 19:20
Herman En Marga:
MOI Lize,
De tijd van afscheid nemen komt eraan.
Het was inderdaad een emotionele week, leven en dood staan dicht bij elkaar. Gelukkig zie je in de kinderen het volle leven.Zo te lezen heb je genoten en afscheid nemen is altijd een stukje van jezelf daar achterlaten. Ze zullen je vast heel erg gaan missen. Probeer nog te genieten van je vakantie en weet dat iedereen in Nederland blij is met je komst naar huis. Succes met alles.
Liefs vanaf Bonaire -
22 December 2009 - 10:07
Marieke Ten Voorde:
Hey Lize,
Ik weer eens wat verhalen, foto's en video's bekeken. Leuk en mooi hoorwat je allemaal mee maakt. Wat een geweldige ervarging zeg :-)
Ik las ook dat je deze maand jarig bent? GEFELICITEERD!! -
22 December 2009 - 10:13
Marieke Ten Voorde:
Haha, ik drukte weer eens ergens op terwijl ik nog helemaal niet klaar was met typen. Dus dit is deel 2 ;-)
Ik las dat het nu ook een emotionele tijd voor je is. Afscheid nemen van de kids (wat een lieve koppies zeg) en dan ook nog het tragische ongeval van Roy. Heel veel sterkte meid!
Maar bovenal wens ik je nog een hele mooie afsluitende periode! Als ik je verhalen zo lees en je mooie foto's en video's bekijk, kun je straks volgens mij terugkijken op een meer dan leerzame en geweldige ervaring!! Dat pakt niemand je meer af :-)
Tot gauw!
Liefs Marieke -
30 December 2009 - 16:54
Stef Zus:
Hee meisje...
HOe is het met je....Ik wil je bij deze even een fijne jaarwisseling wensen....en denk eraaan...ff genieten nog want je bent bijna weer bij ons!!!
Dikke kusss
Stef zus -
30 December 2009 - 17:20
Cecil Jannink:
Hoi Lize,
Nog een paar dagen en dan ben je weer in Haaksbergen,ik denk dat het ontvangst comité al druk doende bezig is? wij hebben de drukte al achter de rug,maar het was gewoon erg leuk, fijn om hem weer thuis te hebben.
Wij willen je een hele goede terugreis wensen,en zien elkaar weer, in het Duizendblad.
Groetjes van ons allemaal! -
02 Januari 2010 - 09:32
Elke:
Lize....bijna weer thuis! :-D Wat zul je het daar gaan missen! Maar ook vast weer goed iedereen weer terug te zien na lange tijd!
Ik wens je nog een fijne jaarwisseling en tot snel!
Liefs -
03 Januari 2010 - 12:53
Pap En Mam:
Dag Lize,
op je site staat nu vermeld,.....nog 1 dag te gaan.wat hebben naar dit getal uitgekeken.We weten dat jij daar nu inmiddels wat anders naar kijkt,maar wij kunnen niet wachten tot het morgenmiddag rond 5 uur is.We wensen je een goede vlucht terug naar nederland.
Tot morgen liefs Pap en Mam.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
